خودت مهمی

‌برای هیچکس آنقدرها مهم نیست که تو تا چه اندازه غمگینی

و داری لابلای نقاب آرامش و سکوتت چقدر رنج می‌کشی...

انسانها فقط چهره‌ی خندان و روی گشاده‌ی تو را می‌خواهند...

برای هیچکس تحمل یک چهره‌ی گرفته و یک حال نگران، منفعتی ندارد...

انسانها معمولا در روزهای آسانی کنار تو می‌مانند، روزهای سخت، آدمهای سخت و دوستان سخت و رفیقهای سخت می‌خواهد...

ولی تو آدمها را دوست داشته باش، حتی اگر برای هیچ‌ کدامشان اهمیتی نداشته باشد که تو درست همین لحظه که آرام و خونسرد مقابلشان ایستاده‌ای، در اعماق کدامین پرتگاه اندوه، داری دست و پا میزنی...